W ramach artykułu na blogu, już 9 sierpnia 2021 r. informowaliśmy, że frankowicze posiadający umowy w ramach działalności gospodarczej również mogą zawalczyć o swoje prawa w sądzie. W tym czasie również większość spraw z przedsiębiorcami – frankowiczami trwała w sądzie. Teraz możemy ogłosić zmiany pozytywne dla frankowiczów.

 

Wygrana przedsiębiorcy frankowicza z bankiem

Obecnie zapadł pierwszy wyrok dotyczący umowy zawartej w ramach działalności. 19 listopada br. Sąd Okręgowy w Warszawie, Wydział XVI Gospodarczy w sprawie o sygn. akt XVI GC 1309/20 wydał wyrok, w którym ustalił wprost, iż nieważna jest tzw. umowa kredytu frankowego, zawarta między przedsiębiorcą, a BPH Bankiem Hipotecznym S.A. (obecnie Pekao Bank Hipoteczny S.A.).

Sprawa dotyczyła powoda działającego w formie spółki akcyjnej, który zawarł z ówczesnym BPH Bankiem Hipotecznym S.A. kredyt na kilka milionów franków szwajcarskich. Był on w całości przeznaczony bezpośrednio na prowadzenie działalności gospodarczej kredytobiorcy.

W ramach wyroku Sąd ustalił, iż nieważna jest tzw. umowa kredytu frankowego zawarta między przedsiębiorcą a bankiem. Ponadto, zasądził wszystkie dochodzone kwoty, wynikające z bezpodstawnego wzbogacenia, które wpłacił kredytobiorca do banku w ramach nieważnej umowy oraz koszty procesu. Sąd uznał, że podmiotem słabszym wobec banku jest nawet przedsiębiorca działający w ramach spółki akcyjnej.

 

Jak przedsiębiorca frankowicz może zawalczyć w sądzie?

Przedsiębiorca może dążyć do ustalenia przez sąd, że umowa kredytu z bankiem jest nieważna. Może powoływać się na sprzeczność umowy z naturą stosunku prawnego, zasadami współżycia społecznego lub z przepisami ustawy. W stosunkach pomiędzy przedsiębiorcami zasady współżycia społecznego możemy rozumieć jako zasady uczciwości, rzetelności oraz możliwości zaufania drugiej stronie umowy.

W przypadku umów o kredyty frankowe takie zasady często były łamane – dawały przewagę bankowi, który często dowolnie ustalał kurs przeliczania waluty. Miało to bezpośredni wpływ na wysokość świadczenia kredytobiorcy, który z kolei nie miał żadnej możliwości wpływu na wysokość stosowanego kursu.

Argumentując roszczenie o stwierdzenie nieważności umowy kredytu zawartej w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, możemy powołać się także na sprzeczność umowy z ustawą. W tej sytuacji będziemy udowadniać, że ze względu na brak konkretnego wskazania wysokości świadczeń stron, zawarta umowa nie spełnia istotnych cech umowy kredytowej wskazanych przez ustawę, a w związku z tym nie może być uznana za ważną.

Podsumowując, Sądy coraz częściej zauważają, że problem kredytów frankowych nie dotyczy wyłącznie konsumentów, ale również przedsiębiorców – frankowiczów. Przekłada się to na kolejne pozytywne wyroki dla kredytobiorców niebędących konsumentami i daje nadzieję na ukształtowanie się korzystnej linii orzeczniczej.

Autor: r.pr. Angelika Sikora